FB live – De Lozen Boer : Over eten, drinken en kunst

De Lozen Boer in Lochristi heeft naam en faam bij iedereen die het betere culinaire werk weet te waarderen. Maar De Lozen Boer is nog zoveel meer: het is een feestdomein, waar alle seizoenen van het jaar gefeest kan worden, in- en outdoor, met veel vrienden om je heen of net heel intiem. De familiezaak – papa, mama en de kinderen Hélène, Isabelle en Nicolas – koesteren hun schatten niet op zolder, maar in de kelder: de wijnkelder. En in de kunstgalerij. We hebben afspraak met Patrick en Nicolas Neyt voor een babbel over wijn en kunst.

De FB-live sessie is nog steeds beschikbaar op onze FB-pagina: klik hier 

Louis: Wat is de Lozen Boer?

Patrick: Oorspronkelijk was het een afspanning met een garage ernaast, een pompstation. Gelegen langs de oude baan van Gent naar Antwerpen. Voor de E-wegen was het de belangrijkste weg naar de kust, Frankrijk, Nederland… De ideale halte om te tanken en een boterham met kaas of hesp te eten. Wij maakten er een restaurant met feestzalen van. Al 65 jaar lang is het onze passie om mensen samen te brengen. Een kruispunt van ontmoeten, genieten en plezier maken. En dat willen we nog vele jaren blijven doen hoewel het moeilijke maanden zijn.

Louis: De kern van het businessverhaal van deze familie is ‘ontmoeten’ en daar speelt feest een belangrijke rol in. In dit Covid-19 jaar beseffen we pas echt hoe wij dat ontmoeten missen. Dus als de lente in het land is en het virus is teruggedrongen, ga wandelen naar de Lozen Boer en geniet van de uitmuntende keuken.

Louis: Waar is die passie ontstaan?

Patrick: Ik was twaalf en ging naar de hotelschool. En wijn…daar was ik toen al enorm mee bezig. Ik nam de trein naar Gent Sint Pieters en ging naar Bernard, een wijnhandelaar. Daar kocht ik elke week een fles wijn. De jaren 60-70 waren helaas geen topjaren maar toch kon ik een paar uitstekende flessen kopen. Niet meteen een verzameling maar wel bvb. een Château Angélus. In mijn hoofd was dat mythisch. Wijn werd steeds belangrijk erin het restaurant en in onze feestzalen. En ik besefte, als we die wijnen rechtstreeks aankopen in Frankrijk moet dat beter zijn. En die keuze – in 1985 -is eigenlijk de echte start van onze wijnpassie. Vandaag importeren we 95% van onze wijnen rechtstreeks, met een bijzondere voorkeur voor de Loirewijnen. Omdat daar goud te vinden was: goede wijnen aan minder dure prijzen. In de Loire kon en kan je nog steeds ontdekkingen doen. De meeste mensen dachten dat de Loire een Rosé d’Anjou is, maar er is veel meer!

Louis: Nicolas, hoe gaat die passie over van vader op zoon?

Nicolas: Je wordt daar in ondergedompeld, die passie is zelfs geen keuze meer. Ik ben mee gestapt in die ontdekkingstocht en heb ook zelf gevonden in de Loirestreek. Ik heb er veel over nagedacht waarom net in die regio zoveel interessante dingen zitten. Mijn conclusie? Een combinatie van genetica en prijs. 1 hectare champagnegrond kost minstens een miljoen euro, een hectare Anjou is veel minder duur. Wat maakt dat mensen met potentieel maar met minder financiële draagkracht hun weg zoeken en in de Loirestreek terechtkomen.

Louis: Wat vind je zo fantastisch aan die mensen?

Nicolas: (neemt een boek over de Loirewijngaarden) Kijk eens naar die foto, naar de kop en de lichaamsbouw van die man. Die man ziet er helemaal niet 21ste eeuws uit maar hij tekent wel voor een fantastisch product. En zo belanden we bij cultuur! Van NATUUR naar CULTUUR.

Louis: Hoe maak je die verbinding? Wat passioneert jou?

Nicolas: Ik vind linken leggen leuk. Want wie zich verdiept beseft dat alles aan elkaar hangt. Een voorbeeld -nu en op dit moment- : als ik een wijn proef, dan loopt daar een draad door, ‘un tissu’. Ik waan me dan in Frankrijk en zie daar een fantastische tissu (wijst naar een Franse stoel met stof bekleed) want en in sommige wijnen loopt ook zo een ook de tissu. Dan proef je of een wijn het potentieel heeft om kort of lang te bewaren, wat hij in zich heeft, wat de toekomst is. Het weefsel in de wijn.

Louis: We hebben net een wijn geproefd. Welke link leg je?

Nicolas: In het begin van de coronacrisis hebben we onze wijnkelders opgeruimd. We vonden nog 24 flessen Saint- Véran, niet de grootste Bourgogne en 31 jaar oud. Wijn die eigenlijk slecht had moeten zijn. Dan denk je die is zelfs niet goed meer om botersaus van te maken. Maar toch neem je een fles mee naar huis en dan zie je de kleur… Blind geproefd zou je zeggen een wijn van 5 jaar oud. Van zo een momenten word ik gelukkig. Beseffende dat er toen prima geproefd en aangekocht is. Ik wilde dat aan die mij onbekende wijnboer laten weten. Ruim een uur zocht ik op het internet tot ik een link vond naar vermoedelijk zijn zoon. Ik stuurde hem een mail met de boodschap dat de wijn van zijn vader zo goed was. En daar willen de wan natuurlijk naar toe.

Louis: Dat doen jullie dus.

Patrick: In de wagen stappen, daarheen rijden op zoek naar die ondernemers in de Loirestreek. En uitgebreid met hen kennismaken. Want je moet er wel tijd insteken. Bij mijn vorig bezoek heb ik opnieuw een superdomein ontdekt, nog niet ingevoerd in België.

Nicolas: Niet alles vertellen papa. De mensen moeten dit bij ons maar zelf komen ontdekken.

Louis: De Lozen Boer is geen wijnhandel, het is een familie die connecties maakt, op zoek gaat..

Patrick: Ik ga twee, zelfs drie keer naar hen toe om de contacten met de wijnboer beter te maken, familie te worden. Dan weet ik dat ik kind aan huis word.

Nicolas: Ontdekken hé. Wijnen die wij op trouwfeesten schonken en nu dure wijnen blijken te zijn. Wij kijken dan niet naar het geld dat we misliepen maar zijn gelukkig want onze feestvierders hebben er van kunnen genieten. De wijn is geconsumeerd op het feest, in de Roemers zoals in de Middeleeuwen.

Louis: Het culinaire gedeelte van De Lozen Boer. Als de laatste klant de deur heeft toegetrokken wat zijn dan de momenten die jullie gelukkig maken?

Nicolas: Het is onze passie mensen blij te maken. Dat doen we vanaf de eerste seconde in de voorbereiding. Dat is zoals een bloemenwinkel binnenstappen: je moet het gevoel hebben dat je aanwezig bent, gewaardeerd wordt en welkom bent. Dat kost geen geld en toch wordt het vandaag vaak vergeten. Jammer, maar veel mensen verzaken aan de essentie: zoals wijn er is om te drinken, zijn wij er om samen te leven. Waarom onze schaarse tijd dan inzetten om ruzie te maken? Om agressief te zijn in het verkeer…

Louis: Er hangen hier ook schilderijen. Patrick, wat is voor jou het mooiste schilderij hier?

Patrick: (kiest voor een klein schilderij, een waterlandschap waarop het zonlicht weerkaatst) Geschilderd in 1880 door een kunstenaar die vooral stillevens schilderde in België. Hij reisde vaak naar Scandinavië, ontmoette daar lokale kunstenaars. Dat zette hem aan om ook zelf het penseel te gaan hanteren. Tot op vandaag is dat voor mij een moderne schilderij.

Louis: (verwijst naar schilderij met een dorpszicht) Waarom heb je dat gekocht Patrick?

Patrick: Een dorpsgezicht van Overijse, geschilderd rond de eeuwwisseling. Ik kocht het voor de kleuren en de wateroppervlakte die mij enorm boeit. Ik heb er een enorm plezierig gevoel bij, vind het mooi en goed geschilderd.

Louis: Ik ben benieuwd hoe het dna tussen vader en zoon vervlochten is, Nicolas wat is jouw verhaal?

Nicolas: Nostalgie hé, naar je dorp ook al woon ik in de stad, ook al is het mijn dorp niet. Het is het verhaal van Wim Sonneveld dan luister je, kijk je en dan denk je … Ik ben dikwijls in Portugal en altijd bezig met relicten uit het verleden. Oude kaarten bekijken en vergelijken met de huidige toestand. Als je naar ginder trekt en je vindt nog het kleine gebouwtje en de kerk terug, dan voel ik me een ontdekkingsreiziger. Door de oorsprong op te zoeken, onderzoek je de geschiedenis en dan begrijp je ook beter het heden en de toekomst.

Louis: Dit schilderij komt uit Afrika neem ik aan?

Patrick: Puur op het gevoel gekocht en pas daarna opgezocht wie de kunstenaar is en hij blijkt nog goed te zijn ook. Pilipili is geboren in 1914 en leefde in Brazzaville, toen de belangrijkste kunstenaarsplek in Congo. Je ziet de laatste jaren wel meer werken van hem opduiken.kolonie van kunstenaars in Kongo toen en nu komt het door, op enkele jaren tijd zie je hier meer werken van. Ik denk dat het in de jaren 60-70 is geschilderd.

Patrick wijst nog een werk aan ‘Charlet’.(?)

Patrick: Dit is een werk van Frantz Charlet. Samen met onder meer Théo Van Rysselberghe richtte hij 1883 de avant-gardegroep “Les XX” op, een groep van 20 kunstenaars. Zij inviteerden in Brussel gereputeerde kunstenaars als Monet en Rodin. Al de grote zijn toen naar Brussel gekomen om samen met hen te exposeren. En als je dat roosje ziet op dit schilderij, dan vind je dat terug in werken van Théo van Rysselberghe. Het gezichtje is mooi…

Louis: Patrick dit is een familie waar jij werkt, samen met je echtgenote je 2 dochters Isabelle en Hélène en Nicolas je zoon. Het is door dit samenwerken dat de familie een verhaal krijgt. Wat doet dat met jou om elke dag met je kinderen samen te werken?

Patrick: Veel plezier doet dat. Het is niet altijd gemakkelijk want je weet niet hoe dit altijd gaat evolueren, maar we zijn op de goede weg. Drie kinderen samenbrengen is niet zo evident maar het lukt beter dan we hadden kunnen denken. Daar doe je het voor.

Louis: Nicolas, hoe is het om met je twee zussen, je moeder en je vader samen te werken. Lukt dat? Is dat spanning? Is er geluk en passie?

Nicolas: We hebben alleen een sterk karakter maar zonder sterke karakters red je het niet. Iedereen heeft over alles een mening en dat is bijzonder spannend. Soms is dat moeilijk, veel vaker is het leuk en aangenaam. Door zo vaak met elkaar in discussie te gaan kom je tot een oplossing, een schoonheid omdat je weet waar je voor staat, zonder verhulling.

Louis: Wat was het mooiste moment tussen jullie vijven in 2020?

Nicolas: Dat zou ongetwijfeld Kerst geweest zijn. Mama maakt een kersttafel die onbeschrijflijk is en papa maakt het kersteten dat al even onbeschrijflijk is. Met de kindjes van mijn zus erbij zijn we dan met 10. Dat is één van de hoogtepunten en al hebben we de dag ervoor en de dag nadien veel werk, we genieten er elk jaar enorm van. Dit jaar zullen we het een beetje moeten uitstellen. Het zal een late Kerst worden, maar laat ons de moed niet verliezen.

Patrick: Voor mij is dat naast Kerst ook Nieuwjaarsdag. Dan nodigen we de ganse familie – papa, mama, neven, nichten, achterkleinkinderen – hier uit voor het diner dat wij maken. Op 1 januari is het domein voor de familie

Louis: Wat wensen jullie voor 2021?

Patrick: Gezondheid komt op de eerste plaats. En daarnaast dat we terug goed mogen werken want het werken missen wij.

Nicolas: Gezondheid natuurlijk maar ook aan iedereen een beetje gezond verstand.

Deel dit met uw vrienden